بیهوده تصویرت به دیدارم می آید

و در من نمی آمیزد مگر آنجائی که تنها تو را می نمایاند

چون روی به من کنی

بر دیوار نگاهم هیچ جز سایة موهومت نخواهی یافت 

درمانده ای چون آینه ها هستم

که بازتاب می دهند بی آنکه توان دیدن داشته باشند

چشمم چو این آینه ها تهی است و همچون آن ها

غیاب تو مسکن اوست

غیابی که نیست مگر کوری آن...