اگر به غازها وقتی از سرمای زمستان به مناطق گرمسیر مهاجرت می کنند نگاه کنید خواهید دید که آنها به شکل 7 پرواز می کنند.شاید علاقه مند باشید بدانید چرا!؟
راندمان پرواز در مقایسه با پرواز به تنهایی تا 71 درصد افزایش می یابد.
درس اول:
در یک مسیر حرکت کردن و در قالب تیم کار کردن کمک می کند تا سریع تر و آسان تر به مقصد برسیم. با کمک به یکدیگر نتایج، چشمگیرتر خواهد بود.
وقتی غازی گروه را ترک می کند.
ناچار است مشکلات تنها پرواز کردن و مقاومت هوا را تحمل کند.
بنابراین فوراً به گروه می پیوندد و از قدرت گروهی که پیشاپیش او حرکت می کند بهره می جوید.
درس دوم:
در میان و هماهنگ با گروه بودن و در یک جهت حرکت کردن میزان تلاش را کاهش می دهد و رسیدن به هدف را آسان تر می کند.
در چنین شرایطی هر کسی، هم کمک می رساند و هم دریافت کننده ی کمک خواهد بود.
وقتی رهبر گروه از پرواز خسته می شود... به انتهای گروه رفته و غاز دیگری رهبری گروه را بر عهده می گیرد.
درس سوم:
مشکلات و کارهای طاقت فرسا را بین هم تقسیم کنیم. تواناییهایمان را روی هم بگذاریم و استعدادها، منابع و قدرتمان را شریک شویم.
وقتی غازها به شکل 7 پرواز می کنند با سر و صدای خود یکدیگر را به جلو رفتن تشویق می کنند در این صورت همه با یک سرعت به پیش می روند.
درس چهارم:
وقتی تشویق شویم و به ما شجاعت داده شود. پیشرفت ها چشم گیرتر خواهد بود.
تشویق و جرأت بخشیدن به موقع همیشه ایجاد انگیزه می کند، قدرت می دهد و کمک می کند تا بهترین نتیجه حاصل شود.
وقتی غازی مریض یا خسته میشود.
مجبور است گروه را ترک کند...
در این صورت بعضی از غازها گروه را ترک کرده، به او کمک می رسانند و او را حمایت می کنند. این غازها با او باقی خواهند ماند تا وقتی بمیرد یا بتواند دوباره به گروه باز گردد. در این صورت غازهای کمک رسان، یا گروه دیگری تشکیل داده و یا به گروه اولیه می پیوندند.
درس پنجم:
بیایید در کنار هم بمانیم و به اینکه چه اختلافاتی با هم داریم توجه نکنیم. خصوصاً در مشکلات و چالش های بزرگ.
اگر کنار یکدیگر باشیم و همدیگر را حمایت کنیم،اگر بدون در نظر گرفتن اختلافاتی که بین ما وجود دارد، روح کار گروهی داشته باشیم، خواهیم توانست بر مشکلات فائق آئیم.اگر ارزش واقعی دوستی را درک کنیم، اگر از احساس مشارکت آگاه باشیم زندگی آسان تر خواهد شد و عمر پر بارتر خواهد گذشت.
وبلاگمو آپ کرم
اینجا زمستان است ..
منتظر حضور شما دوست خوبم هستم
سلام
اولا جواب اون نظر طولانی که برای شما دادم واقعا همون دو جمله بود؟!
(نمیدونم آشنایی.واقعا منو میشناسی)
اینم شد جواب؟
نه سلامی
نه علیکی
ممنونم واقعا
!!!
چقدر احترام گذاشتم وبلاگتونو خوندم!
مگه شما خانم ذولفعلی نیستین؟
مگه توی وبلاگ گروه آدرس تون رو نذاشته بودین؟
اسم تون هم که میناست
خب مسلما باید همون مینایی باشید که من فکر میکنم دیگه
اولا سلام خوبی؟...دوما نه من اون مینا نیستم...فقط وبلاگ گروهتونو که خوندم خوشم اومد بعد ازینکه نظر دادم تازه فهمیدم که شما اون سر ایرانین ما این سر...خوش باشین...مرسی که خوندی وبلاگمو اما من واقعا وقت ندارم بیشتر ازین برسم بهشو این چیزا دیگه...
از جوابی که دادی تشکر میکنم
ولی با جمله ی اخرت حال نکردم
اینکه میگی : من واقعا وقت ندارم بیشتر ازین برسم بهش
جمله ی قشنگی نیست
میدونی چرا؟
چون من به عنوان یه وبلاگ نویس غیر حرفه ای برام تک تک نوشته های خودم ارزش قایلم.حتی اگر از دید یه خواننده بی ارزش تلقی بشه.
وقت نداشتن دلیل خوبی برای کم ارزش کردن نوشته های هر چند شخصیت نمیتونه باشه.
قبلا سلام داده بودم!
اینکه ما اون سر ایرانیم و شما هم یه سر دیگه ی اون(دقیقا نمیدونم کدوم سر ایرانید) که خیلی باحالتره
وبلاگ نویسی یعنی همین
داشتن دوستانی که کیلومترها از شما فاصله مکانی و زمانی دارن.اضافه کن فاصله ی فرهنگی و اجنماعی رو!
اوووووووووووووووووووووووووووووه
ببین چی میشه
خودش یه داانشگاست
نوشته های من یه عالمه با ارزشن اتفاقا و اصلا احتیاج به تزئینات ندارن...سومی